Briljant

Kleine lettertjes gaan vaak over dingen waar bedrijven of instellingen moreel of juridisch toe verplicht zijn. Algemene voorwaarden, reglementen, speciale clausules; hoewel het lezen ervan een hoop gesodemieter kan voorkomen, moet het formaat van de letters ons vast ontmoedigen deze vaak nuttige informatie te lezen. Niet voor niets worden we er steeds weer op gewezen: denkt u wel aan de kleine lettertjes? Nou en of! Ik doe niet anders. Ik kán tegenwoordig niet eens anders. Het enige wat ik zie zijn kleine lettertjes. Té kleine lettertjes. In welke tekst dan ook. In een contract, maar net zo goed op pakken eten of in de krant. Alle tekens lijken op elkaar en met de grootste wil van de wereld lukt het me niet ze te ontcijferen.

Vorig jaar nog lachte ik iedereen uit die prompt een leesbril uit zijn zak toverde. Nee, het kopen van een paar glazen met een plussterkte kon ik nog járen voor me uitschuiven. Maar misschien heb ik iets te hard gelachen? Na een tijdje in de ontkenningsfase rondgezweefd te hebben, kocht ik bij de plaatselijke drogist een kek montuurtje om in noodgevallen te gebruiken. Maar toch, het bleef gedoe. Een bril is niet zo mijn ding. Al zo'n vijfentwintig jaar heb ik een haat-liefde verhouding met mijn bril die ik ooit kreeg om juist veraf scherp te zien. Een bril die voornamelijk diep in mijn tas was weggestopt en slechts bij het autorijden het levenslicht zag.

Ja, ik weet dat ik mezelf daarmee tekort doe. Zeker wanneer er iemand op afstand naar me zwaait en ik braaf terugzwaai terwijl ik niet scherp krijg wie het is. Waar ik het anderen goed vind staan, vind ik mezelf gewoon minder leuk met bril. En lenzen vind ik gedoe. Maar nu het lang gevreesde moment met de kleine lettertjes ook voor mij een feit was, werd het tijd mijn ogen echt te openen. En wel bij de opticien. Na een uitgebreide ogentest vertelde hij me vrolijk dat ik glazen nodig heb, waarbij het verte-deel bovenin het glas geleidelijk overgaat naar het lees-deel onderin. Een bril die ik de héle dag kan dragen. Lucky me! Gisteren haalde ik mijn nieuwe aanwinst op. Mijn multifocale bril. Hét ultieme bewijs van mijn aftakeling. Maar eerlijk is eerlijk, de wereld is er in alle opzichten een stuk mooier van geworden. Of in ieder geval op álle afstanden.