Harrie Lavreysen; De mensen om mij heen zijn grotendeels bepalend voor mijn succes
Door Gonneke van Dorst
De geboren Brabander is al vanaf zijn puberjaren samen met Noor Luijten. "Ik kom uit Luyksgestel en Noor uit Bergeijk. We hebben elkaar leren kennen op de middelbare school", vertelt Harrie. "Noor is mijn jeugdliefde." Omdat Noor de opmars van Harrie van dichtbij heeft meegemaakt, begrijpt ze haar vriend als geen ander. "Noor heeft een groot aandeel in mijn prestaties. Ze helpt me om mijn doelen te bereiken." Harrie en Noor zijn al heel lang samen. "Ik kwam hem tegen op een feestje van een vriend van hem. We raakten een beetje aan de praat en kregen elkaars nummer. De vonk sprong niet gelijk over, maar wel heel snel", lacht Noor. "We wonen nu ruim een half jaar samen, in de buurt van de wielerbaan in Apeldoorn." Het is overduidelijk dat het jonge stel gelukkig is.
Studie en werk
Noor studeert iets verderop in Nijmegen, op de Hogeschool, Food & Business. Ondertussen verdient ze bij met een weekendjob als horecamedewerker op Camping De Paal. Overigens duikt niet alleen Noor maar ook Harrie nog in de boeken. Hij studeert namelijk bedrijfskunde op de Open Universiteit. En dat dus naast het bedrijven van topsport als baanwielrenner. "Dat gaat me goed af. Mijn studietempo kan ik zelf bepalen, thuis of bij trainingskampen op de laptop", legt hij uit.
Olympische Spelen
De laatste week van juli zette Noor haar vriend af op Schiphol. Het liefst was ze zelf ook het vliegtuig ingestapt. "Ik had al kaartjes en zou met mijn schoonouders en schoonzus gaan. We hadden daar een appartement geboekt, maar het mocht helaas niet zo zijn (vanwege Corona – red.)." Er zat dus niets anders op dan de wedstrijden via de televisie te volgen. In Bergeijk, in het geval van Noor. "Alle wedstrijden begonnen om half negen Nederlandse tijd, dus dat was prima te doen", blikt Noor terug. De nervositeit is iets dat bij haar steeds meer op begint te spelen. "Ik ben meestal zenuwachtiger dan Harrie. Hij kan daar heel goed mee omgaan, heeft de spanning beter onder controle. Elk moment dat ik even niets te doen had, dacht ik aan de finales. En dan kwamen de zenuwen, niet te doen."
Moeder Loes en vader Peter
Voor de ouders van Harrie stond het leven begin augustus ook even op z'n kop. Even snel een boodschap doen in Luyksgestel was er niet bij in de weken na Harries succes in Tokio. "Een bezoek aan de supermarkt duurde dubbel zo lang. De mensen waren supertrots, iedereen leefde enorm mee", vertelt Peter. Het was ook niet zo moeilijk om huize Lavreysen in Luyksgestel te vinden. Een grote opblaasbare wielrenner en een enorm bord met de Olympische ringen in de voortuin verraden de plek waar de roots van de Luyksgestelse gouddelver liggen. Het liefst waren zijn ouders er in Japan bij geweest om hun zoon aan te moedigen, maar vanwege Corona zat dat er dus niet in. Peter: "Normaal gesproken zijn wij er bijna altijd bij. Het maakte de Olympische wedstrijden van onze Harrie ook extra spannend voor ons. We hadden vertrouwen in een goede afloop, maar er kan natuurlijk altijd iets misgaan." In het bijzijn van onder anderen hun dochters Mieke en Anne zagen Loes en Peter hoe hun zoon zich naar twee gouden medailles snelde, op de individuele en de teamsprint. De keirin-finale (brons), was een prachtig slotstuk van Harries' Olympisch debuut.
Uitnodigingen voor talkshows
In amper een week tijd schreef Harrie dus sportgeschiedenis en werd een bekende Nederlander. Het zorgde ervoor dat zijn ouders werden gevraagd aan te schuiven bij meerdere talkshowtafels. "Hoe bijzonder zijn prestaties zijn, realiseer ik me nog steeds niet helemaal", zegt moeder Loes. "Het is nog altijd gewoon onze Harrie. Ik denk dat hij er zelf behoorlijk koel onder blijft. Hier in Luyksgestel heerst ook een mentaliteit van 'doe maar gewoon'."
Topsporters uit het dorp
Het dorp blijkt vruchtbare grond voor topsporters. Op enkele meters van huize Lavreysen liggen de roots van BMX'er Joris Harmsen, die in Tokio de halve finale haalde. "En om de hoek woont Rudi van Houts, die twee keer als mountainbiker aan de Spelen deelnam", zegt Peter. "Bijzonder is dat ze alledrie zijn begonnen bij fietscrossvereniging De Durtrappers."
Hechte band met Luyksgestel
De band met de BMX-club uit Luyksgestel is nog altijd hecht. "BMX-en is de beste basis voor de wielersport. Wat Harrie ook geholpen heeft is dat hij jarenlang heeft geturnd", zegt Peter, die recentelijk stopte als penningmeester van De Durtrappers. Waar Harrie in eerste instantie droomde van BMX-goud maakte hij op achttienjarige leeftijd, na slepend blessureleed, de overstap naar het baanwielrennen. "In de auto op weg naar het ziekenhuis na zijn zoveelste schouderblessure, vertelde Harrie dat hij nog niet klaar was met het bedrijven van topsport en dat hij wilde overstappen", schetst Loes. "Een week later reed hij zijn eerste wedstrijd."
De finaleraces
Tijdens de Olympische finalerace voor teams was de spanning om te snijden. Harrie en zijn teamgenoten waren de favoriet. Toch durfde vader Peter zich niet rijk te rekenen. "Het kan altijd fout gaan. Het is makkelijker voor de sporter dan voor de ouders die kijken. Je bent zo ontzettend bang dat het fout gaat met een wissel of zoiets", weet Peter. "Dat zou verschrikkelijk zijn. Een ramp! Dan zakt alles in elkaar." De familie zat met tien man op de bank te kijken, compleet met oranje-hoedjes. Niet één, maar twee televisies stonden aan. "Je wil niet weten hoe ik me voelde. Ik wilde het liefst dat het gewoon voorbij was", lacht vader Peter. "Het was verschrikkelijk. Je bent zo nerveus!"
Vlak voor de huldiging ging plots de telefoon. "Kom snel, het is Harrie", roept vriendin Noor. Ze zet de telefoon op de speaker. "We zijn supertrots op jou!", roept moeder Loes. Harrie antwoordt: "Dankjewel, dankjewel." Zijn vader begint gelijk over te techniek, Harrie antwoordt: "We hebben niet getwijfeld. Alles ging technisch goed."
