Potgrond in de ban

Op zondagochtend luister ik trouw naar VroegeVogelsRadio. Op 6 juni deed ik dat met extra aandacht omdat mijn oudste broer met zijn geliefde hoogveenmoerasgebied daarin voorkwam. Hij is woonachtig in de Peel en heeft daar Stichting VEEN (Verwerving Extra Eigendommen voor Natuurontwikkeling) opgericht. Een kleine enthousiaste particuliere natuurorganisatie die inmiddels 50 ha in bezit heeft om herstel van het zeldzame hoogveen te bewerkstelligen. Zijn jarenlange inzet voor de Peel wordt gewaardeerd; daarvoor heeft men een groot ven ter plaatse naar hem vernoemd. De 'Blankersplas' staat nu officieel op alle kaarten. Met een markante vogelkijkhut en avontuurlijke struinroute wordt dat gebied veelvuldig bezocht. Recent kwam het boek 'Heel de Peel' uit waaraan broerlief drie jaar heeft gewerkt. Voor 'VroegeVogels' redenen genoeg om er een item aan te wijden.

Nederland erkent gelukkig de waarde van de weinige nog resterende veengebieden. Boerenbedrijven worden voor dat doel zelfs uitgekocht.

Hoe tegenstrijdig is het dan dat wij dit landschap hier zorgvuldig willen beschermen maar het elders volledig vernietigen. In VroegeVogels van 13 juni was te horen dat onze geïmporteerde potgrond mede oorzaak is van deze ecologische ramp. We denken een zak aarde te kopen maar het is afgegraven veenlandschap van elders. Veen is om meerdere redenen belangrijk. Behalve dat het een uniek ruig landschap is, is het vergelijkbaar met het regenwoud. Veen slaat namelijk veel koolstof op wat bij afgraving, wanneer er zuurstof bijkomt, wordt omgezet in broeikasgas. Wereldwijd stoot het vernietigen van veenlandschappen meer broeikasgassen uit dan al het vliegverkeer bij elkaar. Een vierkante meter veen slaat twintig maal meer CO2 op dan een middelgroot bosgebied. Maar dat bewustzijn ontbreekt. We kunnen het elkaar ook niet kwalijk nemen want onwetendheid is de reden dat we het massaal kopen. En eerlijk gezegd, ik deed daar driftig aan.

Potgrond hebben we, zo melden de deskundigen, behalve voor opkweek, eigenlijk helemaal niet nodig. Het is vooral marketing geweest om ons te doen geloven dat ons groen anders niet zou gedijen. Er zijn voldoende alternatieven. Turfloze (dus veenloze) tuinaarde kan daarvoor bijvoorbeeld prima dienen. De Engelsen onder andere hebben al besloten om potgrond in de toekomst te verbieden. Als de Britse tuinfanaten dit kunnen moeten wij het toch zeker kunnen. Stoppen met veen/turf afgraven dus om bijzondere landschappen elders te beschermen en CO2-opslag daarmee veilig te stellen. Voortaan kopen we turfvrije tuinaarde. Laat dat ons GRONDbeginsel zijn!